Het is vier uur in de middag en, na een lange autorit naar de top van El Teide op Tenerife, lig ik op mijn buik op een verstelbaar bedje aan het zwembad, genietend van de heerlijke warmte van de zon en denkend aan de regen in het stormachtige vaderland.
Na een klein kwartiertje hoor ik allerlei heftige geluiden naast me. Aan het zuchten en kreunen kan ik het niet horen, maar uit de luttele woorden die daar tussendoor mijn gehoororganen bereiken, kan ik opmaken dat het om een ‘Welsh-woman’ gaat. Ik open mijn rechteroog en denk even dat de Titanic naast me is aangespoeld. Haar slagschaduw bereikt mijn elleboog die ietwat naast mijn bed hangt.
Onopvallend, en dat is niet zo moeilijk naast deze gigant, kijk ik wat verder en constateer dat haar onderkuit nog net het zonnebed raakt. Bijna bungelen de benen in het luchtledige.
Maar dan.
Het zuchten en kreunen bereikt een bedenkelijk niveau en, nog steeds door alleen mijn rechteroog, zie ik haar pogingen ondernemen om op te staan. Aan mijn kant van haar bed.
Even slaat de paniek toe en ik denk eraan om weg te rennen, maar ik verstijf en kijk angstig verder.
Vanuit een zittende positie, helt ze voorover en probeert zich op te drukken. Het lukt bij haar vierde poging, maar ze wankelt.....
In een flits schiet de krantenkop van dagblad ‘The Daily Tenerife Sun’ door mijn hoofd:
“Na val vrouw bij zwembad Tenerife, zijn de zoekacties naar de vermiste Nederlander na drie dagen intensief speurwerk, gestaakt”.....
Reactie schrijven