(geschreven rond 2000)
Altijd ben ik al geïnteresseerd in nieuwe ontwerpen. Of dat nu op het gebied van meubels, gebouwen of keukenartikelen is, ik blijf het graag zien. Vandaar dat ik ook getrokken werd door de 'Seiko-kinetic-show' in ons dorp. Iets nieuws, iets anders en onverwachts. Een show rond een horloge. Dat wil ik meemaken. Zeker omdat ik in een vorige editie van onze krant een artikel had gelezen over het unieke exemplaar dat de winkelier van het moederbedrijf in ontvangst had mogen nemen. Een wonder van techniek en een geweldig mooie uitvinding. Ik had het exemplaar al zien draaien achter de winkelruit, maar nu kon ik naar deze voor heel Nederland toch uitzonderlijke horloge show!
Zonder nog één blik in de etalage te werpen, stap ik de winkel binnen en verwacht achteraan te moeten sluiten aan de massa die op deze show is afgekomen. Maar niets van dat alles. Ik val in een gat van stilte. Twee heren worden door uiterst vriendelijke dames voorgelicht over prachtige ringen. Ik loop voorzichtig verder de winkel in, want ik denk dat het dan ergens achterin te doen zal zijn. Alles is leeg, zelfs de werkplaats..
"Kan ik u helpen?" wordt mij gevraagd en stomverbaasd stamel ik dat ik me wil laten voorlichten over het nieuwste wonder van de tijdwaarneming. En even later mag ik dat wonder zelf in de hand nemen terwijl mij wordt toegefluisterd: "Mooi hè? Dit is het klokje en dit is de chronometer". Ik ben nog steeds aangeslagen en begin zelf maar wat vragen te verzinnen, omdat ik zo langzamerhand het idee krijg dat ik hier de show moet gaan maken. "Wat is een tachometer en zit die ook op dit horloge?" Daar moet de baas zelf bijkomen. Het blijkt een snelheidsmeter te zijn. "Je drukt hem in en na honderd meter weer. Dan kun je aflezen hoe hoog je snelheid was". Hij wacht of ik nog meer vragen heb. Ik durf mijn uitgeknipte advertentie niet uit mijn zak tevoorschijn te halen. Met dat papiertje zou je een 'verrassende limited edition attentie' ontvangen, maar ik voel me op de verkeerde tijd op de verkeerde plaats. Ik maak aanstalten om deze fantastische show te verlaten en krijg dan nog een Seiko pet in mijn hand gedrukt, zonder dat er naar de advertentie wordt gevraagd. Ik voel me erg lullig als ik even later buiten sta en op mijn horloge zie dat de totale show vijf minuten heeft geduurd.
Wordt het misschien tijd voor een 'Boxtelse-reclame-commissie'?
Reactie schrijven